Dag 7: 100% avontuur ;)

Vanmorgen heerlijk rustig wakker geworden en ontbijtje gemaakt. Costa Rica stijl, fruit, yoghurt en een broodje roerei. Daar hoort dan eigenlijk nog rijst met bonen bij, maar dat vindt alleen mama lekker. We hebben een korte ochtendwandeling gemaakt en hebben weer onze groene slang gezien. Zat nagenoeg op dezelfde plek. Om 10:30 moesten we ons melden bij de 100% Adventure tour Canopy. Ons aangeraden door de gids in Tortuguero: 'Wat je ook doet, doe in ieder geval de 100% Adventure'... Doen we.

Na een kleine zoektocht naar de locatie, omdat ze in CR de borden soms voor, maar soms ook na de afslag zetten, kwamen we aan. We werden direct heel hartelijk en Amerikaans welkom geheten door een enorme groep professionele canopees, als er al zoiets is. Welkom welkom, tuigje om, helpie op beetje uitleg en gaan. De kleinste eerst maar even met een gids, en de grote kan wel alleen hoor. Ook goed. We waren met een groep van ongeveer 20 man, en de jongens waren de enige kinderen. Dat vond iedereen natuurlijk heel leuk. Na een paar prachtige ziplines door het bos moesten we een vallei oversteken. Ongeveer 200 meter lang, en hoog... heel hoog.  Wietse ging fijn met z'n gids, maar wij moesten allemaal alleen. Dat was best een beetje spannend. En die Rein ging gewoon... begin van de rit met z'n ogen stijf dicht ;) Aangekomen werden we met 6 man in een veel te kleine buggy gestopt, dat schept direct een band. Naar boven via klei en modder. We kwamen op een punt uit waar we een vallei moesten oversteken van bijna 2 km breed. De langste zipline van hele Latin America. En dat was waanzinnig. Rein ging met Niels, en Wietse met Mariken. Gezellig en wel nodig, want anders waren N en M niet gegaan denken we. Na nog een paar mooie ziplines konden we kiezen: naar beneden lopen of via de Tarzan Swing met een sprong van 85 meter. Ehm... ff kijken bij die sprong dan, daarna kiezen we wel. Wietse en Niels gingen als eerste over de loopbrug richting de afsprong. Wietse wilde graag, al had hij geen enkel idee wat hem te wachten stond zo bleek achteraf. Hij dacht dat ie gewoon naar beneden zou vallen, en daar opgevangen zou worden... ofzo. Held. Zonder enige aarzeling stortte hij naar beneden. Niels in verwarring achterlatend. Dat ging hij mooi niet doen ;)
Rein en Mariken gingen daarna over de loopbrug naar de afsprong. En ook Rein ging, hoppattee zo over het randje. Daarna de beurt aan Mariken. En ja hoor, die ging ook. Wel met wat gegil, maar toch. En Niels stond beneden de boel te filmen en is toch maar weer naar boven gelopen om ook de sprong te maken, anders mocht ie nooit meer de Kleizuwe op en zou hij eeuwig gepest worden door ons allen. Prachtig was het, en we hebben de foto's en filmpjes gelukkig ;)
Na te zijn bijgekomen hebben we heerlijk gegeten op een terras in het stadje. Zonnetje erbij en nagenieten van de belachelijk spannende ochtend. De nevel kwam binnendrijven, je zit toch in een nevelwoud. En toen ging het regenen, heel hard regenen. En dat doet het nu nog ;)
Fijne dag allemaal. Morgen richting Montezuma, met auto en pont.